Systeemtherapie is een therapievorm waarbij de leefomgeving van de cliënt - ook wel sociaal systeem genoemd - centraal staat. Denk hierbij aan het gezin of een vriendengroep. Wat zijn de uitgangspunten van systeemtherapie? Welke voordelen kent de behandelvorm? En bij welke problemen kan systeemtherapie ingezet worden? 

Systeemtherapie is een vorm van psychotherapie die in de jaren vijftig is ontstaan. De gedachte achter deze therapievorm is dat de onderlinge relaties binnen een systeem ten grondslag liggen aan menselijke problemen. Door de verhoudingen tussen personen in kaart te brengen, kan de problematiek geanalyseerd en aangepakt worden. Bekende vormen van systeemtherapie zijn relatie- en gezinstherapie. 

Bij systeemtherapie gaat de cliënt vaak samen met zijn omgeving op zoek naar oplossingen om de onderlinge relaties te versterken of nieuwe dynamieken tot stand te brengen. Door de bundeling van krachten wordt de problematiek meestal relatief snel verholpen. Wanneer een cliënt tijdig met de therapie start, kan bovendien voorkomen worden dat andere leden van het systeem soortgelijke klachten ontwikkelen of het systeem uit elkaar valt. 

Systeemtherapie is effectief bij tal van problemen. Van psychiatrische stoornissen (o.a. depressie, angststoornissen) tot problemen die samenhangen met de levensfase waarin iemand verkeert (o.a. geboorte van een kind, echtscheiding). Systeemtherapie kan als zelfstandige therapie ingezet worden, maar ook prima naast andere behandelvormen bestaan.